Við ekki tala góður íslenska hérna, III.

Meira úr Geysisferð:  Í minjagripaversluninni ætluðum við að kaupa litla víkingahjálma úr plasti fyrir litlu strákana okkar.   Þegar móðir mín borgaði fyrir hjálmana komst hún að því að afgreiðslustúlkan talaði enga íslensku.  Það vildi svo til að móðir mín talar ágæta ensku og því var þetta ekkert mál.  Stúlkan var víst frá Litháen og ekkert illt um hana að segja.  Þetta vekur þó upp nokkrar spurningar:  Er ástandið í íslenska ferðamannaiðnaðinum þannig að flytja þurfi inn vinnuafl frá Austur-Evrópu?  Hvar búa útlendingar sem starfa þarna?  Kannski á tjalsvæðinu?    Reyndar veit ég ekki hvort þetta var einangrað dæmi eða hvort Íslendingar eru í minnihluta á meðal starfsmanna.

Sjálfsagt hefði verið hægt að finna einhvern íslenskumælandi ef þörf hefði verið á og líklegast er mikill meirihluti þeirra sem versla í minjagripaversluninni við Geysi útlendingar, þannig að það er kannski ekkert athugavert við þetta fyrirkomulag.  Samt finnst mér það einhvern veginn hálf-kyndugt að þurfa að tala ensku til að versla á Íslandi.